Ֆեյսբուքյան օգտատեր Սերգեյ Գրիգորյանը գրառում է կատարել՝ տեղեկացնելով, որ ՄԻԵԴ-ը հրապարակել է Վարդանյանն ու Նանուշյանն ընդդեմ Հայաստանի գործով վճիռը:

Այսօր՝ 25.07.2019թ.-ին ՄԻԵԴ-ը հրապարակել է Վարդանյանն ու Նանուշյանն ընդդեմ Հայաստանի գործով Դիմող պրն. Յ. Վարդանյանի գույքային իրավունքների խախտմամբ նրան պատճառված վնասի փոխհատուցման մասին վճիռը, որի համաձայն Հայաստանի Հանրապետությունը պրն. Յ. Վարդանյանին եռամսյա ժամկետում պարտավոր է վճարել 1.600.000 (մեկ միլիոն վեց հարյուր հազար) եվրո գումար: Սա ավելին է, քան մինչ այսօր ՄԻԵԴ կողմից Հայաստանի դեմ կայացրած բոլոր վճիռներով փոխհատուցումների հանրագումարը։

Հիշեցնեմ, որ այս գործն այն մասին է, որ Երևանի կենտրոնում թանկարժեք գույքը անգամաներ պակաս արժեքով սեփականատերերից խլելու և այն օրվա իշխանության հետ սերտաճած խմբավորումներին՝ «պետական կարիքների» հիմնավորմամբ փոխանցելու վերաբերյալ ծրագրի շրջանակներում պրն. Յ. Վարդանյանին, հարյուրավոր այլ ընտանիքների հետ մեկտեղ, զրկել էին Բուզանդի 13 հասցեում գտնվող սեփականության իրավունքով պատկանող տան և հողամասի նկատմամբ սեփականության իրավունքից:

Տան արժեքի մի չնչին մաս փոխհատուցվել էր, իսկ հողամասի դիմաց փոխհատուցում չէր տրվել այն պատճառաբությամբ, որ այդ հողամասն իր սեփականությունը չէր: Հետագայում, երբ կառուցապատող ընկերության սեփականատերը ԱՄՆ-ում ՀԵՏՔ-ին մանրամասնել էր, թե ինչպես էր իր ընկերությունը հասել նրան, որ պրն. Վարդանյանին սեփականազրկելու այս՝ անհամեմատ ավելի էժան տարբերակն էր ընտրվել, նա նաև մարմանասն տեղեկություններ էր հաղորեդել այն մասին, թե որ դատավորին, որքան և ինչ պայմանավորվածությունների դիմաց որքան է վճարվել այս «ծրագիրը» կատարելու համար (հրապարակումները՝ ներքևում):

Այս գործում իր ուղիղ դերակատարությունն էր ունեցել նաև Հայաստանի վճռաբեկ դատարանի նախագահը, որի վարքի մասով ՄԻԵԴ-ը միաձայն եզրահանգել էր, որ իր վարքն անհամատեղելի է եղել անկողմնակալ դատարանի վարքի ՄԻԵԿ 6-րդ հոդվածով նախատեսված պահանջի հետ: Նրա դերակատարության մասին հիշատակումներ կատարել է նաև կառուցապատող ընկերության համասեփականատերը, ինչպես անև այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների մասով:

Փաստորեն, «պետական կարիքների» անվան տակ սեփականատիրոջն ապօրինաբար սեփականազրկել են՝ իր գույքի արժեքը չվճարելու համար և հիմա՝ 12 տարի անց կառուցապատող ընկերության և դրա հետ սերտաճած պետական պաշտոնատար անձանց և դատավորիների հանցավոր համագործակցության հետևանքների համար պետական բյուջեն վճարելու է շուրջ 1 միլիոն ԱՄՆ դոլարի չափ գումար, որը դեռ միայն մի մասն է պրն. Յ. Վարդանյանի կրած վնասի:

Հուսով եմ, որ իրավապահ մարմինները մանրամասնորեն քննության առարկա կդարձենն այս գործով բոլոր կոռուպցիոն դրսևորումները և իրավական գնահատական կտան տեղի ունեցածին:

Այս գործի մանրամասների մասին տարբեր ժամանակներում կատարված հրապարակումները կտեղադրեմ այս հրապարակման տակ: Այս գործը 2007թ.-ից ՄԻԵԴ-ում ներկայացրել է փաստաբան Վ. Գրիգորյանը մինչև իր ՍԴ դատավոր ընտրվելը:

ՀԳ. Այս գործով իրողության վերհանումը, պատմության մեջ դրա արձանագրվելը և Հայաստանի իրավունքի համար դրա ազդեցությունը հնարավոր է դարձել պրն. Յ. Վարդանյանի քաղաքացիական համարձակության և Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացու համար օրինակելի իր իրավագիտակցության և պահանջատիրության շնորհիվ:

Այս գործով, դեռևս 12-13 տարի առաջ նրան ամենաուղիղ տեքստերով պետության բարձրագույն իշխանության (թե գործադիր, թե դատական) կողմից մշտապես փոխանցվել է, որ իր համառությունն ու պահանջատիրությունը անպտուղ են լինելու, ի վերջո կարող են իր համար ծանր հետևանքներ էլ ստեղծել: Չնայած դրան, պրն. Յ. Վարդանյանը ոչ մի վայրկյան չի դադարեցրել իր իրավունքների համար պայքարը և այսօրվա վճիռն ընդամենը մասնակի հատուցմն է այս գործով անցած իր շուրջ 25 ամյա պայքարի: Առհասարակ, սա արդեն 107 տարվա իրավական վեճ է Հայաստանում: