Ընդդիմադիրները, որոնք նախկին իշխանության ներկայացուցիչներն են, կամ նախկին իշխանության հանցավորության մեղսակիցները, վարձու գրչակները, վարձու երգիչներն ու բեմի ծաղրածուները, մանր ու միջին կաշառակերները, բանակը թալանած գեներալները, մարդակեր ոստիկանները, ժողովրդին անվանում են «ժեխ»: Ժողովրդին անվանում են ժեխ հենց այն պատճառով, որովհետև ատում են նույն այդ ժողովրդին և նրանք նոր չէ, որ այդ կարծիքին են: Քոչարյանի և Սարգսյանի վարձու սպասավորներն ու նրան ծառայող հանցագործները միշտ են ատել ժողովրդին և միշտ են համարել նրանց ժեխ, բայց հիմա են դրա մասին ասում, որովհետև հիմա նրանք համարում են իսկական ժամանակը՝ ի ցույց դնելու իրենց ատելությունն առ ժողովուրդ:

Այս ընդդիմությունը, որը Հայաստանը տարիներ շարունակ կեղեքած ու ստորացրած նախկին իշխանությունն է, ատում է ժողովրդին, և հիմա նրանից սկսել է վրեժ լուծել: Սրանք մարդիկ են, որոնց համար մարդը երբեք չի եղել արժեք, և այդ մասին նրանք սկսել են բացեիբաց խոսել՝ առանց ամոթի: Բանն այն է, որ «էլիտա» կոչվածն ամոթ չունի, նամուս չունի, նրան միայն հետաքրքրում է իր կեցությունը:

Սակայն այս ամենի մեջ մի էպիզոդ կա, որն ամենանվաստացուցիչն ու ողբերգականն է: Այդ էլիտայի ներկայացուցիչներից ոչ ոքի որդին այդպես էլ չկռվեց պատերազմում, նրանցից ոչ ոք չզոհվեց Արցախի և Հայաստանի համար մղվող սուրբ պատերազմում: Նրանց համար կռվում ու մահանում էին իրենց կողմից «ժեխ» անվանումը ստացած ժողովրդի զավակները:

Վանեցյանի որդին օրինակ 19 տարեկան է: Վանեցյանն իրեն համարում է էլիտա, կոչումով գեներալ է: Վանեցյանի էլիտար որդին այս պահին պետք է լիներ բանակում, 2 ամիս առաջ նա պետք է լիներ պատերազմի դաշտում: Վանեցյանի որդին հիմա իրենց տանն է, ֆեյսբուքում քննադատում է իշխանություններին և ժողովրդին անվանում «ժեխ»:

Իրականությունն այլ է: Ո՛չ  այդ ռևանշիստներն են էլիտաները, ոչ էլ ժողովուրդն է ժեխ: Էլիտան հայրենիքը պաշտպանող զինվորն է ու նրա ծնողը, էլիտան հող մշակողն ու անասուն պահողն է, էլիտան իր հացը վաստակող քաղաքացին է: Իսկ այ ժեխը հայրենիքը կեղեքած այդ մի քանի տոկոս սրիկաներն են: