Ինչու՞ մենք չունենք բավարար կենսական էներգիա և ինչպե՞ս լրացնել դրա պաշարը, պատմում է Բարձրագույն տնտեսագիտական ​​դպրոցի պրոֆեսոր, բժշկական գիտությունների թեկնածու, բիզնեսի դասընթացավար Լեոնիդ Կրոլն իր «Էներգիան նոր արժույթ. Ինչպե՞ս պահպանել կենսունակության հավասարակշռությունը» գրքում:

Երբեմն զգում ենք ասես մեր ներսի էներգիայի մարտկոցը կիսալիցքավորված է։ Դա արտահայտվում է տարբեր կերպ՝

• Որպես ծուլություն, հետաձգում, մոտիվացիայի բացակայություն («Ես իսկապես ուզում եմ գիրք գրել, գիտեմ, որ դա ինձ համար կարևոր է, բայց չգիտես ինչու չեմ կարողանում գործի անցնել»):

• Որպես կախվածություն («Ես ողջ ժամանակս ծախսում եմ սոցիալական ցանցերում, և եթե դրանք արգելափակում եմ, այլ կայքեր եմ գտնում կամ ուղղակի սկսում եմ խնդիրներ մտածել գլխումս»):

• Ինչ-որ մեկի կամ ինչ-որ բանի կողմից էներգիայի խլում («Երբ ղեկավարս ներս է մտնում, ես ամբողջ օրը չեմ կարողանում աշխատել»):

• Որպես ավելորդ շեղում («Շատ էներգիա կա, բայց այն ցրված է մանրուքների մեջ, և ես չեմ կարող առանձնացնել հիմնականն ու կենտրոնանալ դրա վրա»):

Դուք կարծես թե շատ էներգիա ունեք, բայց պարբերաբար ստացվում է, որ անում եք շատ ավելի քիչ բան, քան նախատեսել էիք: Էներգիայի արտահոսքի իրական պատճառները չգիտակցված սովորության զգացողություններն են։ Յուրաքանչյուր մարդ ունի բազմաթիվ զգացմունքներ, որոնց գոյության մասին մենք անգամ չենք էլ կասկածում: Այդ անորոշ ու խառը զգացմունքները թափառում են մեր ենթագիտակցության մեջ, երբեմն բռնկվում են և անուղղակի կերպով զգացնել են տալիս: Մենք տեղյակ չենք մեր զգացմունքների մեծ մասին, բայց դա չի նշանակում, որ չգիտակցված զգացմունքները չեն ազդում մեր կյանքի վրա: Ընդհակառակը, նրանք ազդում են և շատ ուժեղ:

Զգացմունքների շարքում կան շատ ծանոթ զգացողություններ, այնպիսիք, որոնք կոնկրետ անձը ավելի հաճախ է այն ապրում, քան մյուսները: Դրանք աննկատելիորեն առաջանում են ամենափոքր պատճառով, նույնիսկ կարելի է ասել համարյա առանց պատճառի: Հենց այդ մտահոգությունների վրա ենք մենք կորցնում էներգիա։

Նեղացկոտություն

Նեղացկոտությունը համարվում է մանկական, թույլ մարդու ամոթալի զգացողություն։ Հետևաբար շատերը իրենք իրենց նույնիսկ չեն խոստովանում, որ նեղանում են։ Օրինակ՝ Ռուսլանը վախենում է ծանոթանալ աղջիկների հետ, քանի որ չի ուզում մերժում ստանալ: Ծանոթությունների կայքում նրա պրոֆիլում գրված է. «Նրանք, ովքեր պարզապես ուզում են զվարճանալ, խնդրում եմ կորեք շատ հեռու»: Այս բառերը հստակ թելադրված են սովորական նեղացվածությամբ։ Նոր մարդկանց հետ ծանոթանալուց առաջ հետաքրքրություն և խանդավառություն զգալու փոխարեն Ռուսլանը էներգիայի անկում է ապրում:

Ամոթի զգացում

Սա նույնպես շատ տարածված զգացողություն է , որը նույնպես անտեղի էներգիա է վատնում։ Հաճախ սովորական դժգոհությունն ու  ամոթը խառնվում են մեկ զգացողության մեջ։ Բոլորը վատն են, ինձ չեն սիրում, ես արժանի չեմ ․․․․

Անդրեյի վրա համալսարանում ու դպրոցում հաճախ էին ծիծաղում։ Դրա պատճառով նա հիվանդագին է ընդունում մերժման ցանկացած հավանականություն։: Երբ նրա նամակին երկար ժամանակ չեն պատասխանում, Անդրեյը սկսում է մտածել, որ ինքը «անպետք մարդ է», և անմիջապես առաջանում է անիմաստ ամոթի զգացողություն: Անդրեյը պարզապես սպասելու փոխարեն անգիտակցաբար փորձում է խուսափել ամոթից, մոռանալ դրա մասին և հետաձգել գործերը: Էներգիան վատնվում է։

Ավելի մանրամասն՝ snob.ru, թարգմանություն՝ Կարեն Կոլոսով