| armradio.am

Երկու օր հայ-ադրբեջանական սահմանն  անհանգիստ էր: Երևանում համակարգչի առջև նստած  ժամ առ ժամ  տարատեսակ լուրեր ես ստանում, ու քեզ թվում է, որ հասնես, օրինակ, Մովսես գյուղ, այլ պատկերի պետք է ականատես լինես:

Երեկ երեկոյան հինգին արդեն Մովսես գյուղում էինք: Մեր այցելության պահին էլ կրակոցների ձայնը գյուղի տարբեր անկյուններից լսելի էր:  Բայց մովսեսցիների համար դա արդեն սովորական երևույթ է:

Գյուղի հենց սկզբում մթերային փոքրիկ խանութ է, վրան  փակված  է հերոսների նկարները՝ Դուշման Վարդանի, Թաթուլ Կրպեյանի: Զրուցակցիս խանութպան  Ղուկասն  է, ով չի թողնում հարցեր ուղղեմ միանգամից սկսում է. «Մեր բանակը կատարում է իր առջև դրած խնդիրը, փառք ու պատիվ  մեր բանակին»:

Գյուղամիջում նրան միանում են մովսեսցի կանայք: Կանանցից մեկը պատմում է, որ նման ինտեսիվ կրակահերթեր վաղուց չէր եղել:  Նրանք բոլորն էլ կրակոցի ձայնից արդեն գիտեն, թե ինչ զենքով են կրակում:

«Տեսում եք, որ ոչ մեկի վերջն էլ չի, իրանց համար հանգիստ ման են գալիս:Մենք մեր տեղում ենք , ու գյուղից մի քայլ չենք հեռանա: Իմ տղան զինվորական է, հենց էս պահին էլ  պոստն է պահում: Բանակից զորացրվեց ու գնաց դարձավ պայմանագրային զինծառայող»:  

Ամբողջական հոդվածը՝ armradio.am