| MediaLAB

Միքայել Մինասյանի վերջին live-ի առիթով գրաբար հայերենում ասվում է՝ հո չբորշչեց: Ովքե՞ր են այդ մարդու իմիջմեյքերները, ովքե՞ր են նրա տեխնոլոգները, որոնք նրան առասպելական ու խորհրդավոր մարդուց սարքեցին ծաղրածու: 

Միքայել Մինասյանը հեղափոխությունից երկու տարի հետո ուզում է հետողորմյա անել, ուզում է, որ ժողովուրդը թքի վարչապետի ու կառավարության մյուս անդամների երեսին: Ինչպես ժողովուրդը բառի բուն իմաստով թքեց նախկինների երեսին: 

Ինչո՞ւ է ուզում, որ ներկաների դեմքին թքեն: 

Որովհետև վատ ենք ապրում: Հա՞ որ: Այսինքն՝ կորոնավիրուսը ստեղծել է լավ կյանքի իդեալական հնարավորություններ, ու մենք վա՞տ ենք ապրում: Այսինքն՝ պիտի լավ ապրեինք ու վա՞տ ենք ապրում: 

Ինչ-որ շատ է անհասկանալի մեղադրանքը: Ամբողջ աշխարհում պատասխանատվության մի ձև կա օրենքի երկրում՝ կանգնեցնել դատարանի առաջ հենց թեկուզ կորոնավիրուսից մեռած տնտեսության պայմաններում մեր լավ չապրելու համար: 

Բայց որպես ի՞նչ թքենք էդ մարդկանց երեսին: 

Մարդը պատմում է հեղափոխության տեխնոլոգիաների մասին: Ասում է՝ տեխնոլոգիաներից մեկն այն է, որ հեղափոխությանը պետք է հերոս: Մարդը մեդիա կայսրություն է ղեկավարել ու չգիտի՝ լրագրության մեջ, եթե անգամ հերոս չկա, պետք է հորինել: 

Եթե աշխարհում թեկուզ մի մարդ մնացած լինի, էդ մարդը լինի լրագրող, ու էդ մարդուց Աստված կամ սատանան ռեպորտաժ պահանջեն, էդ մարդը պիտի հերոս ունենա: Ու՝ չհորինված: Դա է լրագրության կանոնը: Իսկ որտե՞ղ պիտի երևա հերոսը, ո՞ւմ դեմքով պատմես, թե ինչ է տեղի ունենում, հո լրագրողը դեպքերը չի՞ հորինելու: 

Սպանիչ էր մեղադրանքը՝ ուղղված բանաստեղծուհի Անի Հակոբջանյանի ու նրա ընկերոջ՝ փշալարերի այս կողմում արված համբույրի առիթով՝ նրանց համբույրը հովանավորել է Սորոսը: Սա… արդեն ինձ կներեք, չեմ կարող մեկնաբանել: Այդ աղջիկն Աստծո գառ է որևէ մեկի խաղը խաղալու համար: Եվ եթե նույնիսկ Աստծո գառ էլ չէ, ազատության մղումը միայն բղավոցն ու բռունցքը չէ: 

Ընդհանրապես Միքայել Մինասյանին հասկանալը դժվարանում է՝ եթե հեղափոխությունը դուք չեք արել, պարտադիր պետք է աղանդավորներ ու սորոսնե՞ր խառնվեն: 

Երկու տարի է անցել՝ համ ընդունում եք, որ ամբողջ ժողովուրդն է մասնակցել հեղափոխությանը, համ էլ տեղի ունեցածը սխա՞լ եք համարում: 

Պարոն Մինասյանը դիմում է ժողովրդին հռչակավոր բորշչը եփելուց առաջ՝ ձեր ատելությունը դեպի նախկին իշխանությունները տեխնոլոգիաների արդյունք են: Այսինքն՝ եթե տեխնոլոգիաները չլինեին, սիրելո՞ւ էին, կոռուպցիան չէի՞ն տեսնելու, աղոթելու՞ էին Հովիկ Աբրահամյանի ու Վլադիմիր Գասպարյանի համար: 

Ի՞նչ էր անելու ժողովուրդը: Էս ի՞նչ միամիտ մտքեր են հնչում երբեմնի առասպելական ու խորհրդավոր մարդու շուրթերից: Մարդը հստակ ինֆորմացիա ունի, որ հեղափոխությունից հիասթափվել են բոլորը: 

Ասենք թե, բոլորն են հիասթափվել՝ տաքսիստները, ուսուցիչները, գյուղացիները, ասենք թե, Զարուհի Բաթոյանի աշխատավարձը անհարկի բարձր է: Ու ի՞նչ եք ակնկալում սա արձանագրելով, պարո՛ն Մինասյան: Ակնկալում եք, որ նախկիններին պիտի վերադարձնե՞ն, նոր հեղափոխությո՞ւն եք ակնկալում: 

Հատկապես ի՞նչ: 

Պարոն Մինասյանն ասում է՝ Հայաստանում կար միֆ, որը պայթեց` որ մեզ պետք է հեղափոխություն, որ մենք սկսենք լավ ապրել: Բայց մինչև Սերժ Սարգսյանի փեսայի live-երը ուրիշ միֆ էլ կար Հայաստանում` որ Միքայել Մինասյանը մի աներևույթ դեմք է, որը կառավարում է բոլորին` Նիկոլին, Սերժին: Որ հեղափոխությունն էլ է ինքը արել: Ու էդ միֆը կար, որովհետև Մինասյանը չէր խոսում: Ու ինքը պիտի չխոսեր, իր շահերից էր բխում չխոսելը: 

Նա պիտի խոր լռությունից արթնանար հաջորդ ընտրություններին ու ասեր` ժողովո՛ւրդ, էս հեղափոխությունը ես եմ արել, ես եմ քցել Սերժին, ես եմ բերել Նիկոլին, հիմա ես ուզում եմ ուղղակիորեն ծառայել ձեզ, իմ դեմքով: 

Ամբողջական հոդվածը՝ սկզբնաղբյուրում: