Ամուլսարի շահագործման հարցում կա երկու բևեռ՝ իշխանություն և ժողովուրդ։ Իշխանությունը գրեթե միանշանակ ուզում է, որ շահագործվի հանքը։ Ժողովուրդը գրեթե միանշանակ չի ուզում, որ շահագործվի։ Այլ հարց, որ ժողովուրդը չգիտի բաներ, որոնք գիտի իշխանությունը։ Համենայնդեպս, այս հարցում անգրագետներ չկան, որովհետև չիմանալու իրավունքը մարդուն չի զրկում «ես եմ տերը իմ երկրի» ընկալումից։ Եթե մարդուն խելագար չես ճանաչել, նա իրավունք ունի պատասխանատու լինելու։

Իշխանության խնդիրն այն է, որ փորձագիտություն-փորձագիտություն է խաղում։ Ժողովուրդը ենթադրում է, որ որոշումը, այնուամենայնիվ, կայացված է։ Անձամբ ես այսպես եմ կարծում՝ հստակ ձևակերպիր նպատակդ և արա ինչ ուզում ես։ Դա վերաբերում է և՛ իշխանությանը, և՛ ժողովրդին։

Ուզում ես շահագործել, որովհետև արտասահմանյան ներդրումների շեշտակի աճը դրանի՞ց է կախված։ Ասա՛ էդ մասին ժողովրդին, որովհետև Ամուլսարի շահագործման անվտանգության 100 տոկոսանոց երաշխիքներով չես համոզելու, մեկ է։ Անվտանգ հանքարդյունաբերություն հասկացություն չկա։

Ուզում ես շահագործել, որովհետև հակառակ դեպքում չես պատրաստվում արբիտրաժով միլիոններ վճարե՞լ։ Կրկին ասա ժողովրդին։ Որովհետև նրան չես համոզի, որ անգրագետ Պողոսը էս հարցում պիտի ասելիք չունենա։ Ասա, որ հարյուրավոր միլիոնների հետ հանաք չեն անի։ Եվ մի՛ ասա, թե էդ գումարից ավելի շատը էս պետությունից թալանած Արամ Հարությունյանին ու Միհրան Պողոսյանին չկարողացար բռնել, մարդիկ թռան։

Ուզում ես շահագործել, որովհետև հանքարդյունաբերությունը հեշտ փո՞ղ է։ Ասա՛ ժողովրդին։ Եվ ինքը կորոշի՝ մի կողմ դնի՞ իր դժվար փողը ու վազի դեպի հեշտ փողը, թե՞ չդնի։ Ուզում ես շահագործել, այդպես էլ ասա։

Անդրադառնանք ժողովրդին։

Չես ուզում, որ իշխանությունը Ամուլսարը շահագործի, որովհետև բնությունը կարևո՞ր է։ Ես, իհարկե, չեմ հավատում, կներե՛ք։ Մեր բնությունը երբեք կարևոր չի եղել մեզ համար, մենք արդեն գրեթե բնություն չունենք։

Մենք տեսանք, թե ինչ օրի հասավ Սևանը։ Դա մենք ենք արել, ամենասովորական քաղաքացիներս։ Որոնք փորձել են հետ չմնալ ուրիշի անպատժելիությունից։ Մեզ «Լիդիան» չի պարտադրվել, մենք վաստակել ենք «Լիդիանը»։

Չես ուզում, որ իշխանությունն Ամուլսարը շահագործի, որովհետև «սարն ամենքի՞ս է հավասար», այսինքն՝ ոսկին մե՞րն է, այսինքն՝ օտարն ի՛նչ գործ ունի մեր հավաքական բարիքի հետ։ Սա փաստարկ չէ։

Ոսկին գտնված է։ Եվ հիմնական ցավն այն է, թե ի վերջո ով է տնօրինում այն։ Եթե դու քեզ օտարված ես զգում քո ոսկուց, ասա իշխանությանը, ասա, որ դու «Լիդիանից» վատը չես, ինչո՞ւ դու չես արդյունահանում։

Ամբողջական հոդվածը՝ medialab.am